به نام خدا

نام برنامه: قله انگمار (4100 متر)، کوهپیمایی از لاسم تا ايرا، آبگرم لاریجان و دشت شقایق‌های دماوند

تاريخ اجراي برنامه: 26 و 27 خرداد ماه 1390

نام گروه: گروه كوهنوردي شهيد وركش

سرپرست برنامه: احمد نظري

اسامي همنوردان: آقایان مهدی ورکش، بهروز لامی، محمد شعبانی‌زعیم، محمدعلی ذاکری، محمدرضا پورهاشمی، رسول رضایی، سعید رمضان‌زاده، محمدحسن جباری، علی‌اکبر جعفری (عكاس)، مجتبی امیرشکاری (عكاس) و خانمها خاطره تهرانی‌پاک، فاطمه عفتی، سیده‌فاطمه موسوی، معصومه عسگرپور، سمیه حسنی، سمیه کمانی

نوع و سطح برنامه: كوهنوردي سنگين

وضعيت آب و هوايي هنگام اجراي برنامه: آسمان صاف و آفتابی

امنيت و امداد برنامه: در روستا آنتن دهی وجود ندارد ولی از دامنه کوه تا قله تقریباً همه جا آنتن دهی وجود دارد.

منابع تأمين آب آشاميدني: به غیر از رودخانه که در ابتدای مسیر قرار دارد در سراسر مسیر صعود دسترسی به آب وجود ندارد.

هزينه‌هاي برنامه: 24000 تومان

شرح برنامه:

پنجشنبه ساعت 7:40 از کنار ایستگاه متروی تهران پارس با مینی‌بوسی به رانندگی آقای حمیدی سفرمان آغاز شد. ساعت حرکت 6:45 دقیقه بود که یک ربع قبل از حرکت مینی‌بوس در خیابان جشنواره دچار نقص فنی شد و به سرپرست اعلام کرد حدود 40 دقیقه دیر می‌رسد. از اقبال خوش سه نفر از شرکت کنندگان، نقص فنی را از الطاف خفیه‌ی الهی دانستیم. ضمناً دو نفر از متأخرین مجبور شدند ماشین دربست بگیرند و خودشون رو در جاجرود به گروه برسونن. حسن اینکه طبق قانون جدید ثبت‌نام کنندگان ملزم هستند هزینه‌ي برنامه را به حساب سرپرست بریزند این است كه در صورت تأخیر خارج عرف، سرپرست به خاطر بالا نرفتن هزینه‌ها مجبور نیست زمان‌بندی برنامه را از دست بدهد و منتظر متأخرین بماند.

از جاده هراز به سمت آمل حرکت می‌کنیم و از گردنه‌ي امامزاده هاشم می‌گذریم و حدود 4 کیلومتر بعد از پلور از دو راهی لاسم ـ فیروزکوه، سمت راست به طرف روستای لاسم می‌رویم. در طول مسیر خط الرأس دوبرار در سمت راست جاده دیده می شود. 14 کیلومتر بعد ساعت 10:10 به روستای لاسم می‌رسیم و قدم در فضای سرسبز کوهپایه می‌گذاریم. پایه کوه در جنوب روستا قرار دارد. ساعت 11:10 از کنار رودخانه (که آب زلال آن قابل شرب است) خلاف جهت حرکت آب رودخانه به سمت قله می‌رویم. گروه به سرقدمی آقای مهدی ورکش و عقب داری آقای محمد شعبانی‌زعیم گام بر می‌دارد. بعد از طی مسافتی به صلاحدید سرپرست دو گروه می‌شویم. گروه اول (12نفر) به سرپرستی آقای ورکش راه خود را به سمت قله ادامه می‌دهد و گروه دوم (5 نفر) به سرپرستی آقای نظری آهسته‌تر مسیر را طی می‌کند.

در طول مسیر جبهه جنوب غربی دماوند نمایان است و عطر بوته‌های آویشن، زنبق‌های بنفش، پونه، شاتره و چای کوهی مشاممان را عطر آگین می‌کند و دیدگانمان به زیباییهای طبیعت روشن می‌شود و دلهایمان از این همه عظمت و زیبایی بر سر شوق می‌آید.

گروه اول به سر قدمی آقای لامی به سمت یال منتهی به انگمار طی طریق می‌کند، بر روی یال 2 نفر از گروه جدا شدند و تصمیم به بازگشت گرفتند. تا قله شیب مسیر حدود 40 درجه بود، البته در جاهایی شیب صعود خیلی زیاد بود. بعد از گذر از محلی که دست به سنگ داشت در ساعت 16:20 به قله انگمار رسیدیم. (در طول مسیر حرکت به سمت قله چند استراحت کوتاه داشتیم که در مجموع 50 دقیقه شد).

بر روی قله سمت جنوب، دریاچه زیبای تار مانند نگین فیروزه‌ای در پایین دره به چشم می‌خورد. قله چنگیزچال سمت غرب و قله دوبرار غربی و شرقی سمت شرق  قله انگمار دیده می‌شود. شور و شوق رسیدن به قله را در کادر عکسها به یادگار ماندگار کردیم و تا ساعت 16:55 در آن فضای بیکران دیدگانمان را به افق، آسمان و مناظر زیبا دوختیم و سرشار از انرژی به طرف دامنه کوه حرکت کردیم.

ساعت 17 الی 17:20 پایین شیب تندی که قبل از قله قرار داشت جای مسطحی جهت اقامه‌ي نماز توقف داشتیم. کمی پایین‌تر آقای نظری را که گروه دوم را به سمت پایین هدایت کرده بود و برای ملحق شدن به ما به سمت قله حرکت می‌کرد دیدیم و به اتفاق هم پایین رفتیم. در مسیر بازگشت دماوند با شکوه خاصی سوار بر ابرها دیدگانمان را به سوی خود جلب می‌کرد، طبیعت اطراف بسیار زیبا بود و روستای سر سبز لاسم در دامنه‌ی کوه‌ها و تپه‌های اطراف خود دیده می‌شد. ساعت 20:20 به کنار رودخانه رسیدیم و در خنکای آب خستگی راه را از تن به در کردیم و در نهایت خود را به 7 نفر از دوستان که قبل از ما رسیده بودند و کنار روستا چادر زده بودند رساندیم و بعد از صرف شام به استراحت پرداختیم. چند تن از افراد گروه به همراه آقای نظری گشتی در روستا زدند و با کوهنوردان مازندرانی که جهت گردهمایی و صعود به کوههای اطراف آن منطقه در حسینیه روستا جمع شده بودند و شب را در آنجا اقامت داشتند دیدار و گفت و گویی داشتند (این گردهمایی کوهنوردان آملی به همت هیأت کوهنوردی آمل برگزار شد که قصد صعود به قله‌ی شکر آب را داشتند).

ساعت 23 خاموشی اعلام شد و در آن هوای سرد بیرون، جای گرمی درون چادر و کیسه خواب داشتیم. ساعت  5:30 روز بعد (جمعه مورخ 27 خرداد) بیدار باش اعلام شد و زمانی که از خواب برخواستیم متوجه شدیم که روی چادرها را شبنم فراوانی نشسته است. پس از صرف صبحانه مهیای حرکت به سمت روستای ايرا شدیم و ساعت 7:30 حرکت خود را به ايرا از روی تپه‌های سرسبز آن منطقه به سر قدمی آقای ورکش و عقب داری آقای جباری شروع کردیم. جهت مسیر سمت شمال ـ شمال غربی روستا بود که بعد از عبور از یک جوی آب به منطقه‌ی فنس داری رسیدیم که جهت شمال غربی فنسها بعد از اتمام فنس به یک مسیر پاکوبی می‌رسیم که ما را به سمت گردنه‌ی ايرا هدایت می‌کند. طول مسیر تقریباً 6 کیلومتر می‌باشد. مناطق سنگ‌نو (در این محل چشمه آبی قرار دارد)، گل اندام، یخچال که گوسفند سرایی در آنجا قرار دارد را پشت سر گذاشتیم. به محض رسیدن به گردنه ايرا کمی پایین‌تر یک چشمه‌ی آبی وجود داشت که با دریچه‌ای آهنی محصور شده بود و آب بسیار خنک و گوارایی داشت. استراحتی کردیم و به مسیر ادامه دادیم. از اینجا به بعد به سمت شمال مسیر پاکوبی بود که به روستای نوا می‌رسید ولی مسیر ما روستای ايرا بود و کاملاً به سمت غرب تغییر مسیر دادیم و با اینکه اول مسیر پاکوب مشخصی نبود کمی پایین‌تر به مسیر پاکوبی رسیدیم که تا گوسفندسرا (یخچال) ادامه داشت. اجتماع ملخ در محدوده گوسفند سرا دیده می‌شد که از سر و کول ما بالا می‌رفتند، شاید به علت سمپاشی به این سو هجوم آورده بودند، در گوسفندسرا محلی‌ها حضور داشتند و از ما پذیرایی کردند، آقای علیرضا ابراهیمی با پر کردن بطریهایمان از دوغ خوش طعم محلی ما را شرمنده محبت خود کرد. یکی از خانمها برای گرفتن چای به خانواده‌ی ایشان مراجعه کرد و با استقبال گرم خانواده آقای ابراهیمی مواجه شد. علاوه بر چای، نان و کره‌ی محلی هم مهمانمان کردند و خلوص و صفا و سادگی عشایر را بار دیگر بر شهرزده‌هایی چون ما یادآور شدند. عشایر این محل فصل بهار و تابستان و نیمه اول پاییز را در این مکان و در مراتع سر سبز آن به سر می‌برند و آبان به روستای ايرا نقل مکان می‌کنند. پس از طی مسیرهای یاد شده و در مجموع 1:30 توقف برای استراحت، ساعت 11:30به روستای ايرا رسیدیم. روستای ایرا ییلاق تابستانی عارف وارسته علامه حسن‌زاده آملی است که به محض ورود به روستا جویای حضور ایشان در روستا شدیم که متأسفانه موفق به دیدار نشدیم. مینی‌بوس با هماهنگی سرپرست در روستا منتظر ما بود، سوار می‌شویم و به سمت روستای آبگرم لاریجان حرکت می‌کنیم. به محض رسیدن به روستا در سوئیتی مستقر می‌شویم و بعد از استفاده از آبگرم و صرف ناهار ساعت 15:15 دقیقه به سمت تهران حرکت می‌کنیم. در جاده رینه به پلور 15:45 در دشت شقایق‌های سرخ در میان سبزه‌زار یک توقف 20 دقیقه‌ای داشتیم. گردنه امام‌زاده هاشم هم توقف داشتیم و به لطف خانمهای گروه به مناسبت میلاد حضرت علی(ع) به هندوانه و بستنی مهمون شدیم. ساعت 18 رسیدیم ایستگاه مترو تهران پارس و برنامه به پایان رسید.

از طرف تک تک همنوردان از آقای احمد نظری به خاطر سرپرستی خوبشون و هماهنگی‌هایی که در جهت آسایش و رفاه گروه انجام داده بودند و برنامه‌ریزی و زمان‌بندی که باعث پر بار شدن برنامه شد تشکر می‌کنم و بهشون خدا قوت میگم.

با تشکر از همه دوستانی که در این برنامه همیاری و همکاری لازم را با سرپرست داشتند و باعث شدند برنامه به بهترین نحو اجرا شود و با تشکر از عکاسان گروه که عکسهای به یاد ماندنی گرفتند.

فایل GPS این برنامه آماده است، جهت تهیه آن می توانید با سرپرست برنامه تماس بگیرید.

توصيف جغرافيايي منطقه: خط‌ الرأس دو برار به طول پیمایشی حدود 100 کیلو متر، خط الرأسی جنوب غربی، شمال شرقی در منطقه فیروزکوه است که دو جاده فیروزکوه و هراز را در حوالی روستای پلور از هم جدا می‌کند. این خط الرأس دارای 23 قله فرعی و اصلی است که 12 قله آن بالای 4000 متر ارتفاع دارد. بلندترین قله‌ی آن دوبرار شرقی با ارتفاع 4250 می‌باشد. باد و کولاک زمستانه خط الرأس دوبرار معروف است. انگ به معنای نشان و علامتی که بر روی عدل‌های تجاری نویسند مي‌باشد، با توجه به معنی انگ؛ نشان نام انگمار به دلیل وجود فسیل و سنگواره‌های مختلف مارهای کوچک در این منطقه می‌باشد.

نام گزارش نويس: سیده فاطمه موسوی